​

Jestem ciekawa czy masz tak jak ja miałam przez wiele lat: dojmujące wrażenie, że trochę jakby poruszam się po omacku i lunatykuję w drodze przez życie, nie mając pojęcia, czego tak NAPRAWDĘ chcę i dokąd zmierzam.  Za każdym razem kiedy kończył się rok miałam dwa wnioski - dobrze, że się kończy, bo znowu mi dał w kość oraz to, że jakoś kurde strasznie szybko minął. Ten podstępny dualizm przynosił ulgę i frustrację jednocześnie, bo ewidentnie pod koniec każdego roku miałam takie samo poczucie - że nadal jestem w dupie, nic nie zrobiłam, żeby zrealizować swój potencjał, a życie przelatuje mi przez palce. 

​

A potem już było z górki - postanowienia noworoczne spisywałam tylko po to, żeby olać je jeszcze w styczniu, a w październiku łapałam się na tym, że znowu nie zmieniło się kompletnie nic, oprócz tego, że może ewentualnie jestem jednak starsza o rok. 

 

Aż nagle zorientowałam się, że skończyłam 40 lat i wpadłam w panikę, serio. "Chwilę" mi zajęło, że ustawić sobie mindset i poczuć pełnym sercem, że "wszystko przychodzi w sobie właściwym czasie" i, że wcześniej nie byłam na nic po prostu gotowa, całe to głaskanie się po główce z miłością i czułością też było - potrzebne i ważne - w całym procesie ALE! Serio miałam już dosyć. Tak naprawdę bardzo. 

​

A potem przyszedł COVID i gdybym nie miała już ustawionego całego systemu - prawdopodobnie tak jak 80% kobiet uległabym panice, wpadła w depresję, wbiła się w dres i stwierdziła, że "nie moja wina przecież", cały świat stanął na głowie, ludzie umierają, nas chcą otruć szczepionkami, co ja mogę! Nie da się przecież teraz nic! Kogo obchodzi jakieś ubieranie się i moje pomysły na życie. 

​

A potem przyszła wojna z Ukrainą i kolejne tłumy kobiet zatrzymały wszystko to co było dla nich ważne w imię dziedziczonych traum i kolejnych ataków paniki. Teraz stoimy u progu kolejnych dużych światowych przetasowań,  serce nam pęka na milion kawałków i mamy do wyboru - albo kolejny raz oddać odpowiedzialność za nasze życie i szczęście "komuś" i mieć doskonałą wymówkę, żeby nic nie robić w imię tego, że przecież żyję, mam co jeść, gdzie spać, jest mi ciepło, jestem bezpieczna więc po co się wychylać z jakimiś z dupy pomysłami, po co mi to.

​

Nie zrozum mnie źle. To samo byłoby ze mną. Ale! Dzięki temu, jak ustawiłam swój mindset, zbudowałam i nauczyłam siebie wzmacniać, ile gruzu starych przekonań, nawyków i blokad przewaliłam między moimi 40 urodzinami, a tym zanim wybuchł covid (3 lata!!) - stworzyłam swoją karierę tak jak chciałam. W najgorszych światowych kryzysach zaliczyłam największe wzrosty i totalny rozkwit, a przecież nie zrobiłam tego na nieszczęściu innych, tylko - no właśnie - na SWOJEJ FILOZOFII.

​

Jeśli obserwujesz mnie od jakiegoś czasu znasz mnie na tyle, żeby wiedzieć, że jestem zbyt konkretna na to, żeby lać Ci wodę i angażować w długotrwałe kursy jeśli NAPRAWDĘ nie ma takiej potrzeby. Moje koleżanki mówią o mnie "syntezator", bo umiem lata pracy, poszukiwań, przeczytanych książek, sprawdzonych metod i przewalonego gruzu zamknąć w łatwo przyswajalnej i transformującej formie mentoringu, webinarów i podcastów.

​

Czas na nowy format.

​

Takiego spotkania jeszcze nie było. Marzyłam o tym, żeby stworzyć dla Was transformujące wydarzenie w krótkiej formie, które będzie dokładnie tym czego potrzebowałam ja kiedy byłam na Waszym miejscu. Gdyby wtedy znalazł się ktoś taki jak taka Sylka i dał mi w jeden dzień pełen zestaw narzędzi do pracy, a przy tym jeszcze "wybuchnął" mi mózg - pewnie wszystko potoczyłoby się dla mnie znacznie szybciej. Ty masz mnie - żywy chodzący dowód na to, że DA SIĘ - bez względu na to jakie otaczają mnie okoliczności, jak bardzo rzuca mną na prawo i lewo - nie schodzę z drogi. Jestem swoim własnym drogowskazem i biorę pełną odpowiedzialność za swoje życie. Dlaczego? Bo działam według mojej własnej filozofii życiowej, którą musiałam dla siebie stworzyć. A teraz nauczę tego Ciebie.

 

​